DZIEWCZYNKA, KTÓRA UWIERZYŁA W BAŚNIE
Jak to się mówi? Każda z nas jako mała dziewczynka naoglądała się bajek o księżniczkach, rycerzach na białych koniach i smoczych bestiach. I każda z nas chciała być księżniczką…Ja też... Byłam normalną dziewczynką...czasem głośną i rozbrykaną, czasem cichą i zamyśloną...która potrafiła godzinami siedzieć przy oknie lub na dachu swojego bloku i patrzeć, jak niebo zmienia kolory. Zamykałam oczy i wyobrażałam sobie, że gdzieś – za siedmioma górami i lasami – czeka mój świat. Mój pałac. Mój rycerz. Moja przygoda... Tworzyłam marzenia na podobieństwo bajek. Pełne magii, miłości i szczęśliwych zakończeń. Wierzyłam, że dobro zawsze zwycięża. Że ktoś kiedyś przyjedzie…zabierze mnie daleko za morze i uratuje. Miałam duszę księżniczki – tej, która nie tylko nosi koronę, ale i wierzy w miłość tak bardzo, że czasem aż boli. Ale potem przyszło życie... Nie tak bajkowe, jak sobie wyobrażałam. Świat nie mówił językiem wróżek. Był głośny. Wymagający. Czasem okrutny...Rycerze nie przyjeżdżali. A jeśli ...